Залівака. Уся! Куд-куд-куды! Куд-куд-куды! А потым горы яек! Манбланы! Гімалаі!..
Вяршыла. Эй вы там, на палубе! Спыніце музыку!
Залівака. Што вы! Не трэба! Гэта ж так сімвалічна!
Вяршыла. Вось што, Іван Пятровіч… Пакуль што я не магу падпісаць вашу просьбу…
Залівака
Вяршыла. Бачыце, якая справа, Іван Пятровіч… У вас тут не хапае адной рэзалюцыі… І таму я не магу падпісаць…
Залівака. Як не хапае? Там пятнаццаць рэзалюцый і ўсе станоўчыя! Рэзалюцыі сямі міністраў! Нават міністра фінансаў! Што вам яшчэ трэба?
Вяршыла. У вас няма рэзалюцыі міністра харчавання. А ваш інстытут будзе падпарадкоўвацца яму. Патрэбна яго віза, Іван Пятровіч…
Залівака. Лічыце, што яна ў вас ужо ёсць! Там у мяне цётка і дваюрадны брат працуюць!.. Адтуль мне адразу сюды?
Вяршыла
Залівака. Вельмі ўдзячны! Вельмі! Не развітваюся. Праз гадзіну буду ў вас!
Вяршыла. Вы ўпэўнены, Мікалай Ягоравіч, што ваш апарат… даў правільную ацэнку?
Мурашка. Больш чым упэўнены.
Вяршыла. А чаму так гучна?
Мурашка. Надта высокі ўзровень біятокаў мозгу.
Вяршыла. Звар’яцець можна. У яго ж пятнаццаць рэзалюцый! Сем міністраў! Дактары навук! Акадэмікі! Заключэнне вучонага савета! І ўсе ж яны думалі! Хоць адным паўшар’ем… І то атрымліваецца многа!
Міралюбаў. А можа, усе яны — яго цёткі і дваюрадныя браты?
Вяршыла. Пакіньце, Ягор Фёдаравіч!.. Я сур’ёзна…
Мурашка. Апарат нават зашкаліла…
Вяршыла
Мурашка
Вяршыла
Мурашка. Ніводнага… На словах усе — за. А паперкі, рэзалюцыі — ніводнай…
Папсуева. Адна пісаная рэзалюцыя важыць больш, чым сто вусных! Трэба было паверыць акадэмікам. Нам сумнявацца ў іх кампетэнцыі…
Мурашка. Апарат працуе нармальна. Галавой ручаюся!
Папсуева. Што мы панясём высокаму начальству, калі яно нас пакліча? Вашу галаву? Ці апарат?
Вяршыла. Што ж рабіць? Нам трэба дакладна ведаць, а не прыблізна!
Папсуева. Трэба прадоўжыць выпрабаванні. Калі апарат зноў зрэагуе алагічна… Выкінуць яго разам з аўтарам!
Вяршыла. Тамара Цімафееўна!
Папсуева. А што? Жылі спакойна, мірна… Пісалі рэзалюцыі. Ніхто ніколі не сумняваўся ў іх правільнасці! А цяпер? Сядзім і ламаем галаву.
Вяршыла. Нюра! Хто там наступны?
Нюра. Дырэктар фабрыкі лёгкага і сярэдняга адзення Крутая Ніна Іванаўна і тры яе асістэнткі.
Вяршыла
Мурашка. Не. Толькі па адной.
Вяршыла
Нюра
Крутая. Добры дзень!
Вяршыла. Добры дзень! Зноў вы, Ніна Іванаўна?
Крутая. Зноў я, Віктар Паўлавіч.
Вяршыла. Сядайце…
Крутая. Крэсла ў вас нейкае дзіўнае. Раней я не бачыла яго ў вас!
Вяршыла. Сучасны дызайн… Мастакі мудрагеляць. З чым на гэты раз, Ніна Іванаўна?
Крутая. Усё з тым жа, Віктар Паўлавіч. Як заўсёды. Зацвердзіць асартымент нашых будучых тавараў.
Вяршыла. Для чаго існуе ваш уласны міністр?
Крутая. Для накачкі. А справу можаце вырашыць толькі вы. За вамі апошняе слова.
Вяршыла. Лёгка жывецца вашаму міністру! Як у Хрыста за пазухай. Пакажыце ваш асартымент…
Навошта вам столькі трусоў? На дзесяць гадоў наперад? То вы кажаце, што вам мужчын не хапае, а то вы трусы плануеце аж на тры арміі!